I tak się właśnie kończy świat. Nie hukiem ale skomleniem.

 Nie potrafiłam zaufać żadnemu szczęściu, którego nie wypracowałam sobie własnymi rękoma.

 Człowiek nie może walczyć z tym, co boskie.

 Siła wypełniona jest słabością. Jej imię - obojętność.

 Nasze życie można też ująć jako niepotrzebny epizod zakłócający błogi spokój nicości.

 Nienawidziłem poranków. Przypominały, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.

 Dopóki starczy światła, nie zapomnę, a kiedy nastanie ciemność, też będę pamiętać.

 Mężczyzna, jak wiadomo,
składa się głównie z żołądka.

 Jedyną rzeczą gorszą od tego, że o
nas mówią, jest to, że o nas nie mówią.

 Stawiaj na to, co pewne, nie prawdopodobne.

 Bo to takie cudowne dla kobiety,
kiedy wie, że ktoś żył jakimś filmem,
który kręcił z nią sobie w głowie.