
I tak się właśnie kończy świat. Nie hukiem ale skomleniem.
I tak się właśnie kończy
świat. Nie hukiem ale skomleniem.
Tajemnica, którą się dzielimy, przestaje być tajemnicą.
Piękno miłości dostrzegasz w pełni dopiero wtedy, kiedy ją tracisz.
Człowiek z nowymi pomysłami jest wariatem, dopóki nie odniesie sukcesu.
Pierwsza miłość odurza, upaja
i takie tam. To niesamowite, jak wielka
jest różnica pomiędzy czytaniem o czymś,
oglądaniem o tym filmów, a doświadczaniem tego czegoś w prawdziwym życiu, nie uważasz?
Po co chować urazę? (...) Co można zyskać, rozpamiętując dawne krzywdy? Nic. W ten sposób krzywdzisz tylko siebie, nikogo innego.
Książęta z bajki są towarem deficytowym. To byłoby zbyt piękne, nie?
Pozwalałam rozkwitać wściekłości, żeby zajęła miejsce bólu.
Świat scala zarówno miłość bliźniego, jak i wszystko złe, co bliźni robią sobie nawzajem.
Myśl wielka zwykle usta do milczenia zmusza.
Przeszłość harmonizuje.