I tak się właśnie kończy świat. Nie hukiem ale skomleniem.

 Tajemnica, którą się dzielimy, przestaje być tajemnicą.

 Piękno miłości dostrzegasz w pełni dopiero wtedy, kiedy ją tracisz.

 Człowiek z nowymi pomysłami jest wariatem, dopóki nie odniesie sukcesu.

 Pierwsza miłość odurza, upaja
i takie tam. To niesamowite, jak wielka
jest różnica pomiędzy czytaniem o czymś,
oglądaniem o tym filmów, a doświadczaniem tego czegoś w prawdziwym życiu, nie uważasz?

 Po co chować urazę? (...) Co można zyskać, rozpamiętując dawne krzywdy? Nic. W ten sposób krzywdzisz tylko siebie, nikogo innego.

 Książęta z bajki są towarem deficytowym. To byłoby zbyt piękne, nie?

 Pozwalałam rozkwitać wściekłości, żeby zajęła miejsce bólu.

 Świat scala zarówno miłość bliźniego, jak i wszystko złe, co bliźni robią sobie nawzajem.

 Myśl wielka zwykle usta do milczenia zmusza.

 Przeszłość harmonizuje.