Wszyscy jesteśmy daleko od domu. Zaszliśmy zbyt daleko.

 Zrozumiałem, że wtedy, gdy dąży się do najwyższych celów, jakie może sobie postawić człowiek, barykady stają się poręczami, każde niebezpieczeństwo staje się wyzwaniem, a nawet zło zaczyna nam służyć.

 Babcia była przeciw, a dziadek zawsze robi to, co babcia każe, nie ma nic do gadania.

 Widziałaś kiedyś, jak kamień leży w strumyku a woda go omija, zupełnie jakby go nie było?

 Człowiek nigdy nie pozbędzie
się tego, o czym milczy.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić. (Cecelia Ahern, Na końcu tęczy)

 Wszystko byłoby prostsze bez skomplikowanych problemów.

 Jeżeli przez całe życie zakładasz, że
musi się ci przytrafić tylko to co najgorsze, to
przecież może się zdarzyć, że się czasem pomylisz.

 Cierpienie pozostawiło po sobie osad smutku i przygnębienia.

 Bycie w związku to twój wybór. Bycie przyjacielem to po prostu coś, czym jesteś.

 Dom to oglądanie księżyca
wschodzącego nad szałwią i
towarzystwo kogoś, kogo
można przywołać do okna,
żebyście obejrzeli to razem.
Dom jest tam, gdzie tańczysz

z innymi, a taniec to życie.