Ogród to wielka sztuka cierpliwości.

 On nauczył mnie rzeczy najważniejszej
ze wszystkich. Żeby kłaść nacisk na życie.

 Nic tak nie chroni przed paniką jak proste czynności.

 Wypowiadając na głos jej imię, nadal czuję ukłucie bólu, uszczypnięcie, które mówi, że wciąż noszę ją w swoim sercu.

 Długo i szczęśliwie żyje się tylko w bajkach.

 Najniebezpieczniejszą ze wszystkich słabości jest ufność.

 Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.

 (...) najprawdziwsze szczęście unosi się na powierzchni kryjącego się pod nim smutku.

 Jest mała różnica między unikaniem niebezpieczeństwa a rzucaniem się na oślep w jego ramiona.

 Skoro czujesz to bardzo wyraźnie, to znaczy, że odkryłeś to stosunkowo niedawno.

 Chciałam wiedzieć wszystko, chociaż
w niewiedzy zawsze była jakaś nadzieja.