Jakież dziwne znaczenia przybierały słowa.

 Człowiek podły wszędzie, zawsze jest wolny.

 Żeby nie wiem jak człowiek był twardy,
to z każdego uczucia coś w nim zostaje.

 Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.

 Życie, możesz mieć na nie plan, a nie stawiać mu warunki.

 Ileż radości może człowiekowi sprawić prymitywna prostota.

 To właśnie nadzieja jest naszym jedynym sprzymierzeńcem w
walce z plagami tego świata.

 Niektórzy ludzie, podobnie jak niektóre zabawki, przychodzą na świat ze skazą.
W pewnym stopniu jesteśmy podobni
do zepsutych zabawek.

 Życie nabiera prawdziwego znaczenia, gdy otaczają cię ludzie, na których każdego dnia chce ci się patrzeć.

 Niebezpiecznie prosić powódź, by ugasiła pożar.

 Nasza rewolucja to rewolucja serca.