Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.
Twarz, którą pokazujesz ludziom, mówi im, jak mają cię traktować...
Ludzie nie pamiętają tego, co mówisz czy robisz, ale jakie uczucia w nich wzbudzasz.
Chcę czerwień zerwać z kwiatów
polnych, Czerwienią nocy spalić krew,
Jak piersi nieba chcę być wolny,
W chmury się wbić w koronach drzew.
Na ogół mam słuszność, chyba, ze akurat się mylę.
Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.
Słowa mają rozmaite rozmiary, gęstość, głębię, ciężar.
Życie to gigantyczna loteria, w
której widoczne są tylko wygrane losy.
Nikt z nas nie zna skutków własnego okrucieństwa.
Kto czyta miedzy wierszami znajduje to co chce.
- Prawdę mówiąc, nie chcę od ciebie odchodzić -powiedziała po chwili.
- To nie odchodź.
- Ale z tobą do niczego nie dojdę.
