
(...) najprawdziwsze szczęście unosi się na powierzchni kryjącego się pod ...
(...) najprawdziwsze szczęście unosi się na powierzchni kryjącego się pod nim smutku.
Zaletą przeszłości jest to, że już nie wróci.
Szkoda, że dorośli się nie cieszą. (...). Dorośli planują i wykonują.
Dotyk jej dłoni nadal przypomina muśnięcie anioła.
Moja jedyna ambicja jest nie być niczym. mam wrażenie, że to najrozsądniejsze.
Czasami przeszłość nie chce odejść. Stoi przy nas i mówi: Jeszcze tu jestem.
Ludzkie istnienie jest ulotne jak pasma mgły.
Nie ma moim zdaniem nic smutniejszego niż spustoszenie, jakie czyni starość.
Historia żyje pamięcią. Umiera, gdy przestaje z nią rozmawiać.
Używajcie głowy, bo wam zardzewieje.
Życie rzadko kiedy bywa takie, o jakim marzymy.