Pozwalałam rozkwitać wściekłości, żeby zajęła miejsce bólu.

 Kochać kogoś, to przede wszystkim pozwalać mu na to, żeby był, jaki jest.

 To nie jest odwaga, która każe nam walczyć z desperacją, kiedy nie mamy już nadziei. Prawdziwa odwaga to umiejętność przeciwstawienia się złu, kiedy jeszcze mamy wybór.

 Czas szlifuje i poleruje nasze oczekiwania.

 Kiedy prosisz o cud, musisz być gotowa
w niego uwierzyć Bo możesz przegapić.

 Co dzisiaj zrobiłaś? Dla siebie, dla świata?
- Chciałam wiele.
- Ale co zrobiłaś?
- Chyba nic.
Może dałaś coś drugiemu człowiekowi? Szansę, nadzieję, uśmiech? Cokolwiek?
- Pragnęłam przytulić się do pewnego mężczyzny. Popatrzeć w oczy. Siedząc na tarasie, rozmawialibyśmy do białego rana.
- Nie przyszedł? Czy może Tobie brakło odwagi? Czasu?
Co poszło nie tak?
- Nie przyszedł.
- Drań!
- Ależ skądże. Nie wiedział że czekam. Że żyję dla niego.

 Świat scala zarówno miłość bliźniego, jak i wszystko złe, co bliźni robią sobie nawzajem.

 - A co z tobą? - zapytałem.
- Doskonałości nie da się poprawić, chłopie.

 Prędzej być ogień chciała
krzesać z lodu, niż gasić miłość - słowami.

 Może to głupie, ale czasem coś się udaje tylko dlatego, że wierzysz, że się uda. To chyba najlepsza definicja wiary, jaką znam.

 Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły.