Pozwalałam rozkwitać wściekłości, żeby zajęła miejsce bólu.

 Trzeba wciąż żywić nadzieję jakąś, wbrew sobie - sobą żywić ją trzeba.

 Chaos zawsze pokonuje porządek, gdyż jest lepiej zorganizowany.

 Świadek jest trochę ofiarą i trochę sprawcą. Patrzy na zabijanie i ucieka.

 Cierpienie pozostawiło po sobie osad smutku i przygnębienia.

 Bo o marzenia, choć z początku wydają się nieosiągalne, trzeba walczyć.

 Niechętnie cokolwiek przyrzekałam.
Zbyt łatwo było nie dotrzymywać słowa.

 Ona mnie stworzyła i ona mnie zgubiła.

 -Cześć, czołem.
-Czołem, cześć, nie daj się zjeść.

 To tak nie działa. Uczuć
nie można wyłączyć jak światła.

 Prawda nigdy nie wykrzywiała wyobraźni. Wręcz przeciwnie.