Historia nie zawsze kończy się po naszej myśli.

 Gdy jest się żywym, większość czasu spędza się na wybaczaniu innym, natomiast w obliczu śmierci należy wybaczyć sobie.

 Zdążyć wszędzie może ten, kto nigdzie się nie spieszy.

 W końcu sukces kocha świadków, porażka zaś nie może bez nich istnieć.

 To zabawne, że to, co nigdy się nie stało, zniszczyło to, co wydawało się wieczne.

 Każdy człowiek, w głębi duszy, jest równocześnie twardym, zawładniętym przez życie realistą i samotnym, tęskniącym za nieskończonością marzycielem.

 Możesz ocalić świat! Jeśli nie ty, to kto? Jeśli nie teraz, to kiedy?

 Trudno ufać komukolwiek,
gdy wszyscy wokoło zawodzą.

 Twoja podświadomość pomnaża wszystko, co jej powierzysz.

 Da Bóg doczekać dni tych kiedy, wrócimy znów do dawnych wad.

 Młodość jest jak zdrada: nikt się jej nie spodziewa, bo jest absurdalna. Później wszyscy próbują zrozumieć, jak do tego doszło.