Samotność nie jest naturalnym stanem; wszystko wokół występuje w parach – poduszki w sypialni, palniki w kuchence, a nawet baterie w latarce. Samemu może i dobrze się mieszka, ale zasypia fatalnie.
Życie przeważnie jest smutne. A zaraz potem się umiera.
Ludzie często bali się tego, czego nie rozumieli.
Ludzie nie zawsze mogą nam ofiarować to, czego chcemy.
Powinniśmy wybaczyć naszym wrogom, ale nie wcześniej niż zawisną na szubienicy.
Za każdym razem, gdy Eliana dotykała piórem strony, szukała swojej tożsamości.
Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.
Wiele mniej boli, kiedy decyduje się człowiek sam, nawet jeżeli boli bardzo. Tego nauczmy się. Decydować. Samodzielnie. Bez porad. Bez autorytetów.
(…) życie to film z jednym tylko ujęciem, nie ma dubli.
Człowiek wyruszył na spotkanie innych
światów, innych cywilizacji, nie poznawszy
do końca własnych zakamarków, ślepych dróg, studni, zabarykadowanych, ciemnych drzwi.
To prawda, nigdy nie można odrzucać możliwości, ze wydarzy się cud.
