Czasami masz ochotę ich ranić. Tych, którzy kochają cię za ...

 Sprawiasz, że się śmieje, stanowisz
dla mnie wyzwanie i kręcisz mnie
jak nikt inny na świecie. Kiedy Cię
nie ma, czuję, jakby brakowało mi
czegoś naprawdę ważnego. Tak
ważnego, że przestaje się czuć sobą.
Nigdy dotąd nie miałem wrażenia, że
ktoś może być częścią mnie. Ale Ty
jesteś moja (...). Wiedziałem o tym
od chwili kiedy się poznaliśmy.
A ja jestem Twój. Nie chcę
należeć do nikogo innego.

 Ludzie zazwyczaj dostają mniej
dobrego, niż na to zasługują, i
więcej złego, niż potrafią znieść.

 Ludzie, którzy tracą sens życia, mają często uczucie, że są jak odpadki zaśmiecające środowisko. Wydaje
im się, iż zajmują zbyt dużo miejsca.
I dlatego chcą być jak najmniejsi.

 Życie to nie problem do
rozwiązania; to przygoda do przeżycia.

 Lękliwi ludzie żyją
we własnym piekle. Można
powiedzieć, że sami je sobie tworzą.

 Panowanie nad życiem innych stanowiło wystarczający powód, by nadal egzystować.

 W nałóg wpisana jest całkowita samotność.

 Oto logika pięciolatki: skoro ja czegoś
nie widzę, to coś nie może widzieć mnie. Niewątpliwie dzięki podobnym założeniom wielu nieszczęśników skończyło z odciętymi głowami.

 Nasza epoka zdycha z moralnego sceptycyzmu i duchowej nicości!

 Czuję się jak powietrze. Jestem, ale mnie nie ma.