Najbardziej obawiam się śmierci mojej wyobraźni.

 Wszystko jest efemeryczne jak ruchome obłoki, które kształtami o rzeźbionej finezji malują nieskończenie błękitne płótno niebios. Ani obłok nie ma już za chwilę, ani płótna nie jest już takie samo.

 Bo zawsze mamy w życiu to, czego się nie baliśmy.

 Niektórzy ludzie popełniwszy jeden błąd, łamią sobie przyszłość raz na zawsze.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 [...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.

 Tak jest, że jeśli w piekle znajdzie się kobieta, to wychodzi z tego jeszcze gorsze piekło..

 Kochanie, pieniądze czynią cuda - zawiesza głos. Ale nie mogą spowodować, żeby ktoś cię pokochał lub szanował.

 Pamiętaj, że człowiek się zmienia, jednak jego przeszłość nigdy.

 Przebaczenie - powiedział na głos do swojego psa - to zrezygnowanie z mojego prawa do zranienia ciebie, ponieważ ty mnie zraniłeś.

 Kiedy jest najciemniej,
wtedy błyska znowu nadzieja.