W pewnym wieku życie staje się przede wszystkim kwestią zarządzania.

 Nie podoba mi się świat gdzie "właściwe" zdarza się tak rzadko, że uważamy je za uprzejmość.

 Zastanawiam się, czy ci, którzy
mówią, że "lepiej kochać i stracić niż nigdy nie
kochać", kiedykolwiek utracili ukochaną osobę.

 Widzimy szczęśliwych ludzi, których nie my uszczęśliwiamy, i to jest nieznośne!

 Czasami masz ochotę ich ranić.
Tych, którzy kochają cię za mocno.

 Nie wiesz jaki jesteś silny, dopóki nie masz innego wyjścia, jak tylko być silnym.

 To, jak się postrzegasz, ma ogromny wpływ na twoje postępowanie. Wyobraź sobie, że jesteś już osobą, którą zamierzasz stać się w przyszłości. Twoje wyobrażenie samego siebie, to, jakie są twoje własne wewnętrzne odczucia na swój temat, w znacznej mierze determinuje twoje zewnętrzne osiągnięcia. Wszelki postęp w twoim zewnętrznym życiu zaczyna się od poprawy wewnętrznej, od polepszenia własnego wizerunku we własnych oczach.

 Rzeczywistość to za mało, żeby zainteresować
ludzi. Rzeczywistość to wszyscy mają na co dzień.

 Ideały należą do świata, który tylko mędrcy potrafią zrozumieć.

 Nie ma gorszej choroby niż głupota.

 Tak właśnie przychodzi się na świat. Krew, krew i krzyk!