W pewnym wieku życie staje się przede wszystkim kwestią zarządzania.

 Otocz się istotami ludzkimi, mój drogi Jamesie, łatwiej walczyć dla nich niż dla zasad.

 Zawsze uważałem, że przemoc to ostatnia deska ratunku ludzi niekompetentnych, a puste groźby są wyłączną domeną krańcowych nieudaczników.

 Dziwne to położenie, takie całkowite osamotnienie pośród tłumów.

 Jego wargi, język i dłonie są tak doskonałe, że nigdy nie będę w stanie się na niego gniewać.

 Są takie chwile, kiedy człowiek nie ogląda się na koszta.

 Jeśli idzie o podejrzane typy, to nie martwię się tymi, którzy zmarli. Niepokoją mnie żywi.

 Są czyny, za które nie ma przebaczenia.

 Człowiek ma jednak niespożytą zdolność odradzania się na nowo.

 Niech nie ślubuje przebrnąć przez
ciemności nocy, kto nie widział jeszcze zmroku.

 On nauczył mnie rzeczy najważniejszej
ze wszystkich. Żeby kłaść nacisk na życie.