
W końcu sukces kocha świadków, porażka zaś nie może bez ...
W końcu sukces kocha świadków, porażka zaś nie może bez nich istnieć.
Zewnętrzne piękno byłoby puste, gdyby nie piękno serca.
Kiedykolwiek byle nie dziś, nie dziś. Jak gdyby jedynym właściwym czasem życia była przeszłość.
Piękno leży w oku patrzącego.
Czuję też motylki w brzuchu. Chyba, że to nagły atak grypy żołądkowej.
Nie ma sensu wierzyć w to, co się
widzi, jeśli widzi się tylko to, w co się wierzy.
Wiedza zawsze boli.
Jeden tam tylko jest porządny człowiek: prokurator; ale i ten, prawdę mówiąc, świnia.
Uprzejmość tak doskonała, że prawie nie różniąca się od lodowatej obojętności.
(...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.
Ktoś kto siedzi po uszy w gównie raczej nie pachnie fiołkami.