Powinniśmy wybaczyć naszym wrogom, ale nie wcześniej niż zawisną na ...

 Przeszłość potrafi nas dopaść
znienacka, nawet jeśli przez całe
życie staraliśmy się o niej zapomnieć.

 Nie jestem ładna. Nie jestem
piękna. Jestem promienna niczym słońce.

 Pan Bóg, jak wiadomo, tworzył świat przez bodajże tydzień, a potem spojrzał na swoje dzieło i powiedział: „Ooo kurwa!”. A później dodał: „A, mam jeszcze chwilę, teraz zrobię coś naprawdę ładnego. Coś mnie godnego,
coś zaprawdę w boskim wymiarze. Coś
takiego, co jest autentyczną kwintesencją
piękna i nie ma wad”. I zrobił kota.

 Spojrzeliśmy na siebie
szukając słów, które nie istniały.

 Pokora robi miejsce na łaskę, pokora przybliża: do drugiego człowieka, ale i do Boga.

 Świat może się zawalić ograniczoną ilość razy, potem już nie ma powodu do lęku.

 Łatwe jest zejście do piekieł.

 Intelektualista to człowiek mówiący zawile
o rzeczach prostych; artysta - to człowieka mówiący prosto o rzeczach zawiłych.

 No, to do pracy, panie wiedźminie. Wy opierajcie się o burtę, ja idę się przejść od dziobu do rufy.

 Wrogami nie są mężczyźni ani
kobiety, ani starcy, ani nawet umarli.
Są nimi potwornie głupi ludzie, którzy
trafiają się we wszystkich odmianach.
A nikt nie ma prawa być głupim.