Najstraszniejszy ze wszystkich sekretów - przeszłość, o której próbujemy zapomnieć.

 Była już taka zmęczona ludźmi
mówiącymi jej, co będzie dla niej dobre.

 [...] była idealnie piękna, na duszy nosiła głębokie rany, a głęboko w sercu czuła przerażenie.

 Ach, do diabła, jak gorzko smakuje życie.

 Żyjemy w nieszczęściu, trzeźwość jest dla nas cierpieniem.

 Ile razy można sklejać stłuczony wazon, zanim się go wyrzuci.

 Ona żyje na tym
świecie, ale w nim nie przebywa.

 Wiedza zawsze boli.

 Naprawdę ważne - szepnąłem
na głos do siebie - są nie wielkie rzeczy, które wymyślają inni ludzie,
lecz drobiazgi, które wymyślasz sam.

 Oto wojownik i bohater równy bogom. Pochowajcie go jak wielkiego króla.

 Każdy wymysł jest wyznaniem, każde kłamstewko intymną konfesją.