Miłość, żeby to tak podsumować, ma prędkość światła; rozstanie – prędkość dźwięku.
W rzeczywistości sztuka odzwierciedla widza, nie życie.
Nieodwzajemniona miłość
to najlepszy przyjaciel samotności.
Czuła się bardzo stara, dojrzała i
mądra, co oczywiście było najlepszym
dowodem, że była jeszcze bardzo młoda.
Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.
Umrzeć to każdemu dobrze robi...
Przyjacielu - ciągnął Leszek - zniewalają nas rzeczy, których nie wybaczamy.
Czasem smutku nie da się opisać - powiedziała Jessica. - Czasem ból trwa bez końca.
Zawsze musi panować równowaga. Nigdy nie powinno być wszystko albo nic.
Jesteśmy niewolnikami miłości i to, kto zostanie nam przydzielony do kochania, to loteria.
