Kochać kogoś z litości to znaczy nie kochać go naprawdę.

 Wszyscy ludzie, którzy osiągnęli cokolwiek wielkiego, którzy stworzyli coś nowego, musieli najpierw zanurzyć się we własnej duszy. Oto źródło wszelkiej prawdy. Jeśli szukasz człowieka, znajdziesz go tam. Jeśli chcesz poznać ukryte prawa natury, odkryjesz je tam. Książki? Czyż książka nie jest niczym innym, jak tylko duszą zewnętrzonym na papier? Tam, gdzie jesteś, jest wszystko. Wszystko to zawiera dusza, jeśli tylko umie w siebie spojrzeć. Każdy powinien znać siebie lepiej.

 Jak to jednak miło pomyśleć, że tylko człowiek może być draniem.

 Ale może powinniśmy
kochać to, czego nie umiemy pojąć.

 Wspinamy się w góry, bo doliny są pełne cmentarzy.

 Przypadkowe owoce ewolucji nie powinny były nigdy zostać obdarzone inteligencją.

 Jeśli dojdziesz do ładu z własnym
wnętrzem, wówczas to, co zewnętrzne,
samo się ułoży. Rzeczywistość pierwotna tkwi
wewnątrz, a zewnętrzna jest wobec niej wtórna.

 W sercu ludzi najbardziej nieczułych są struny, które lada dotyk porusza.

 Pamiętajmy, że nie znamy tajemnic ludzkiej duszy, nie wiemy nigdy kiedy i jak może wystrzelić jakaś nieznana nam karabinka w serce. Człowiek to nie jest prosta sprawa.

 To nasze blizny czynią nas tym, kim jesteśmy.

 Lepszy martwy bohater niźli żywy tchórz.