Szczęście trzeba czasem chwytać i trzymać z całej siły.

 Właśnie tak. Zakochać
się to mniej więcej to samo, co
zostać pożartym przez misia grizzly.

 Gdy jest się dojrzałym, szybciej wiadomo, co jest właściwe.

 Kochanie to odwaga. Prawdziwa odwaga. To jest tajemnica miłości, prawdziwej miłości, która zna swoją moc. To jest odwaga mierzenia się z nieistotną przyszłością, nieznana, nieprzewidywalna. To jest odwaga mierzenia się samemu ze sobą, ze swoją samotnością.

 Nadejdzie dzień, kiedy ludzie
przestaną się nawzajem oszukiwać. I w
tenże dzień przekonamy się, do czego
naprawdę jest zdolny rodzaj ludzki.

 Ciemność otulała go płaszczem z materii, której na imię było wolność i niebezpieczeństwo.

 Zawsze trzeba skończyć, choćby nie wiem co. Taka jest zasada.

 Pewne rzeczy nigdy nie
umierają; one cichną na
jakiś czas, ale nigdy nie umierają.

 A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurwione. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.

 Los to coś, co wyciągasz jak słomkę. To szansa.

 Może dlatego wydaję ci się szczęśliwy, ponieważ cieszę się tym, co mam, a nie tęsknię za tym, czego nie mam.