Chcę, żeby życie dało mi wszystko: w przeciwnym razie odchodzę.

 To jest w jego pocałunku.

 Nie zakochałaś się w nim raz
na zawsze. Zakochujesz się za każdy razem, kiedy go widzisz.

 Zło jest w nas wszystkich,
Toraku. Niektórzy z nim walczą.
Niektórzy je karmią. Tak zawsze było.

 I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.

 Bo siła tworzenia tkwi w kobietach.

 (...) najpierw ochłoń, a potem mów, bo wypowiedzianych słów nie da się już cofnąć.

 Nasza historia się zakończyła, ale
nasz podróż trwa. Ponieważ zawsze
będziemy żyć na krawędzi, aż do śmierci.

 Trzeba człowieka kochać, żeby być z nim blisko.

 Nie na zawsze przykuci jesteśmy
do kręgów świata, poza nimi zaś istnieje coś więcej niż wspomnienie.