Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.
W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach.
Gdybym miała jakąkolwiek władzę nad własnym życiem, mogłabym... co bym mogła?
Kocha się nie za cokolwiek, ale pomimo wszystko kocha się za nic.
Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.
Może to, czego człowiek
pragnie najbardziej, to nie tyle
być kochanym, ile rozumianym.
(...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.
Taką ja mam po ojcu zasadę życiową: Boso, ale w ostrogach.
Lepsza czysta fantazja niż gęsta mgła.
Kelner odszedł, powłócząc nogami i duszą.
Byłem tak nieskończenie pusty i wydrążony, że tylko nieskończona nicość mogła mnie wypełnić.
