Daremnie walczyłem ze sobą. Nie poradzę, nie zdławię mego uczucia. ...

 Ten człowiek był zupełnie inny. Wyglądał jak posłaniec samego Szatana.

 Czujemy smutek tylko wtedy, jeżeli przedtem przeżyliśmy radość.

 Czym jest człowiek, jeśli nie okruchem najmniejszej gwiazdy, przeniesionego w serce matki. Czym jest człowiek, jeśli nie kawałkiem nieba, zesłanym na ziemię, by błąkać się po niej jak cień.

 Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.

 - Mickiewicz, kiedy mówił "nasz naród jak lawa..." - Mickiewiczowi było wolno, bo romantyk, a nasz naród jest jak placek krowi: z wierzchu suchy i plugawy, a w środku wiadomo. Zresztą nie tylko nasz.

 Podobno każdy alkoholik w końcu rzuci picie. Jednak tylko nielicznym udaje się to za życia.

 Kiedy ma się wroga
dobrze znać jego zwyczaje.

 Wyjdź kłopotom naprzeciw, a spotkasz ich o połowę mniej.

 A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurwione. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.

 Czerwień krwi jest barwą wieczności.