Może moja miłość nie jest z tego świata.
Gdy sobie uprzytomnię, jak straszny, jak
trywialny, cyniczny, groźny jest ten świat,
zastanawiam się, czy można, czy warto
jeszcze na nim kochać. Chciałoby się
powiedzieć, czy wypada jeszcze na nim kochać.
Nic tak człowieka nie prześladuje jak słowa, których nie wypowiedział.
Dzielni ludzie zawsze mają jakieś blizny.
Zmieniasz myśli, zmieniasz życie.
Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.
Kiedy myślę o tym wszystkim, co przyszło, zastanawiam się, dlaczego tak wiele poświęciłem dla chwili. Ale to jest życie. Jesteśmy tutaj, aby rzucać kostkami. To nasz wybór. Wiem teraz, że nie mogę się cofnąć, ale nadal jestem zdumiony, jak szybko to wszystko się zdarzyło.
Są takie miejsca i takie czasy, kiedy bycie nikim przynosi większy zaszczyt niż bycie kimś.
Kto nie za wiele mniema o sobie, jest kimś więcej, niż przypuszcza.
Znajdź własną drogę. Postaw to sobie za punkt honoru.
Wielkie marzenia pozwalały uporać się z rzeczywistością.
Dobre czasy to nie te, w
których się żyło, ale które się wspomina.
