Może moja miłość nie jest z tego świata.
Gdy sobie uprzytomnię, jak straszny, jak
trywialny, cyniczny, groźny jest ten świat,
zastanawiam się, czy można, czy warto
jeszcze na nim kochać. Chciałoby się
powiedzieć, czy wypada jeszcze na nim kochać.
W bitwie jak w dobroczynności - lepiej dawać niż dostawać.
Cudze szczęście łatwiej zauważyć niż swoje. Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Poza tym ilu ludzi, tyle szczęść. Dla jednego szczęście to wór pełen pieniędzy, dla drugiego zdrowe dzieci, a dla trzeciego to, że codziennie rano oczy otwiera.
Powiedziała: możemy niechcący się połamać, ale to, czy te złamania będą otwarte, zależy od nas.
Dźwięki są jak pajęczyna, oblane światłem gwiazd i utkane ze szkła.
Im więcej słów, tym więcej kłamstw.
(...) z każdym upływającym dniem pamięć o tym, kim kiedyś byłem, bladła coraz bardziej.
Mógłbym cię okłamać, ale zawsze uważałem, że najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa.
Przecież ukrywa się tylko to, o czym człowiek wie, że jest złe!
Ciężka praca i wypełniony kalendarz to skuteczna ochrona przed światem.
To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.
