[...]bo same słowa nic nie znaczą, jeśli nie wypełni się ...

 Ucieczka bywa kosztowna, ale czasem jest bardziej potrzebna niż oddech.

 Pomyślałam, że moje życie jest zbudowane na ruchomych piaskach. Zmienia się z dnia na dzień.

 Życie przeżywa się do przodu, ale rozumie wstecz.

 Czasami pływamy w
nieprzelanych łzach i możemy
utonąć, jeśli je w sobie zatrzymamy.

 Nie chcę się już z Tobą widywać, bo umieram przy każdym naszym pożegnaniu.

 Tkwiąca w tym wszystkim ironia wydała mi się przytłaczająco smutna.

 Każdy człowiek zna prawo swojej ziemi i swojej woli, ale nie zna prawa Bożego, bo się nie zastanawia, ani też nie myśli, ile nieskończoności w każdym z nas.

 Nie chcę Cię zawieść. Zawiodłem
już wszystkich, którzy mnie kochali. Odszedłem, zanim zaczęłaś mnie kochać. Inaczej nie uniknęłabyś rozczarowania.

 Ludzie – o ile można ich tak nazywać – którzy otoczają nas od urodzenia, mają wpływ na nasze życie, na naszą śmiertelność. Tworzymy razem pewnego rodzaju społeczną tkankę, do której wszyscy należymy.

 Nie można stworzyć miłości z niczego.