Pragniemy stabilizacji, a marzymy o szaleństwie i życiu chwilą. Kiedy mamy jedno, tęsknimy za drugim. Gdy mamy to drugie, tęsknimy za pierwszym. Zawsze niespełnieni, zawsze rozdarci, zawsze nieszczęśliwi i potwornie marudni.
Bogatych łuczywo kusi, śmierć koseką nad ich głowami kręci, ubogich życie rychło przepędza jak powietrze, przerzedzone ważkami.
To niedoskonałości czynią miłość doskonałą.
Bumerang, który wraca, nie jest tym, który rzuciłam.
Fotogeniczność to alchemia, która działa, kiedy światło odbite od twarzy pada na kliszę.
Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiesz, co ci się trafi
Tymczasem mnie największą radość sprawia nie czyn, lecz poznawanie.
Słońce jest aroganckie, odwraca się od nas plecami kiedy tylko się nami zmęczy. Księżyc jest lojalnym towarzyszem. Nigdy nie odchodzi. Zawsze jest na miejscu, przygląda się oddany, widzi nas w naszych jasnych i ciemnych chwilach, nieustannie się zmienia, zupełnie tak jak my. Każdego dnia jest nową wersją siebie. Czasem słaby i wątły, innym razem silny i pełny światła. Księżyc rozumie, co to
znaczy być człowiekiem.
Musisz obiecać, że
się we mnie nie zakochasz.
Boże dopomóż mi być takim
człowiekiem, za jakiego uważa mnie mój pies.
W Afganistanie jest dużo
dzieci, ale dzieciństwo to rzadkość.
