Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
Pragnienia serc nie spełniają się tak łatwo.
Nawet z własną przeszłością trudno sobie poradzić bez czyjejś pomocy.
Miejsce, w którym ludzka wrażliwość na zranienie i kruchość są na porządku dziennym.
Takie jest życie. Ludzie są mili tylko wtedy, kiedy węszą jakąś korzyść.
Przyjaciel to ktoś, dzięki komu chce mi się żyć w najtrudniejszych nawet sytuacjach.
Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.
Nie jestem pewna, czy jeszcze należę do tego świata. Nie jestem pewna, czy chcę się obudzić.
Skoro Bóg nie zadowolił wszystkich, jak ja mam to osiągnąć?
Czasem nie chodzi jednak o to, żeby wygrać, lecz o to, żeby się nie poddać.
Jednak największy kłopot mam ze słowem "jestem".
