Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
Miłości też trzeba się nauczyć,a ja o tej sztuce nie miałem pojęcia.
Nie możesz wymazać z
pamięci wszystkiego, co sprawia ból.
A przecież w pogoni za czymś, co nie należy do ciebie, nie ma ani krzty honoru.
Niebo jest posiniaczone, tylko burza może je uleczyć.
Nigdy, przenigdy nie pozwól, aby ktoś widział cię płaczącą.
Kogo widzimy, kiedy widzimy samych siebie?
Trzeba żyć, jakbyśmy mieli umrzeć jutro; a pracować, jakbyśmy mieli żyć wiecznie. Właśnie o to w życiu chodzi, aby adamaszek nie wyrósł zadość na mgle.
Myśl jest narzędziem, za pomocą którego dokonuje się wyboru.
(...) zawsze bądź dla ludzi łaskawy i szczodry, ale nigdy nie toleruj zdrady.
Czy normalne jest to, że ktoś chce być przez całe życie taki normalny?
