Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
Trudno mi było nie zazdrościć burzy, tak się nią wszyscy przejmowali.
Ktokolwiek twierdził, że łzy działają uzdrawiająco, był niespełna rozumu.
Bezmyślność zabija. Innych.
Są tajemnice, które umykają ludzkiemu poznaniu.
Samotność we dwoje bywa trudniejsza, niż przebudzenie w pustym łóżku.
Ale nocą, nocą panuje cisza.
A cisza jest gorsza niż hałas, który
przynajmniej maskuje brzęczenie myśli.
... zawsze mamy dość siły, żeby znieść cudze nieszczęścia.
Nigdy nie można uwolnić się od świata, a dzielić z kimś życie oznacza dzielić winy.
Można też trzymać się prawdy.
Prawda bywa okrutna, a czasem bolesna,
ale przynajmniej jest prawdą. Dzięki
niej cała sprawa ma jakiś sens.
Wygląda na to, że tylko cierpiąc, potrafimy zobaczyć, co jest naprawdę ważne.
