Kto nie słyszał Hansie Christianie Andersenie. Większość z nas jest wychowana na jego baśniach, ale ile wiemy o samym autorze? Jego historia życia to fascynująca walka o sukces, pozycję i szczęście. Tego ostatniego niestety nie miał za wiele.
- Muzyka i słowa
- Dom i starość
- Przyjaźń
- Podróżowanie
- Osiąganie celów
- Dostrzeganie cudów
- Odnajdywanie szczęścia
Urodził się w rodzinie biednego szewca, który zmarł jak Andersen miał 11 lat. Od tego momentu starał się pomóc swojej matce w utrzymaniu imając się różnych zajęć. Fascynował go teatr i choć nie otrzymał żadnego wykształcenia uparcie tworzył. Jego wyjątkowa wyobraźnia sprawiła, że mimo braków w stylu czy ortografii, mecenasi zainteresowali się nim.
Ten wybitny Duńczyk nie kroczył jedynie od jednego sukcesu do drugiego. Mimo popularności nie miał łatwego życia. Często odczuwał smutek i zawód. Mimo tego, w jego tekstach bez trudu znajdziemy słowa pociechy i nadziei.
"Samo życie nie jest wystarczające – powiedział motyl – potrzebne jest jeszcze światło słoneczne, wolność i niewielki kwiat”.
Muzyka i słowa
„Gdzie słowa zawiodą, przemówi muzyka”.
Obie te rzeczy odgrywały dużą rolę w twórczości Duńczyka. Swój styl pisania dopasował tak, aby był zrozumiały dla dzieci. Jednocześnie nie zapominał o dorosłych odbiorcach, od których oczekiwał refleksji nad swoimi historiami.
„Dobro i piękno nie jest zapominane; żyje w legendach i pieśniach”.
Do muzyki porównywał także życie.
„Życie jest jak piękna melodia tylko z pomieszanymi słowami”.
Dom i starość
Andersen bardzo cenił sobie swoich przyjaciół, których poznał po przeprowadzce do Kopenhagi. Stali się dla niego drugą rodziną. Dbał o kontakt z nimi nawet, kiedy pozostawał daleko. Powracał także do swojej rodzinnej miejscowości. Jego stosunek do tych miejsc najlepiej oddaje ten cytat:
„Gdy człowiek się starzeje, choćby los rzucał nim po całym świecie, musi mieć gdzieś miejsce, które jest dla niego prawdziwym domem, bo nawet wędrowny ptak ma jedno miejsce, do którego zdąża”.
Przyjaźń
Autor żył w czasach romantyzmu, co miało wpływ na jego refleksyjność. Oto co mówił o przyjaźni.
„Gdy podróżnik zostawia w tyle za sobą góry, po raz pierwszy widzi je w ich rzeczywistym kształcie– tak też jest z przyjaciółmi".
Miał też skłonność do pogrążania się w smutnych rozmyślaniach nad ponurą stroną życia, jednak dostrzegał, co sprawia, że może widzieć świat w jaśniejszych barwach.
„Zrozumiałem, że istnieją ludzie, w których towarzystwie człowiek czuje się lepiej, wszystko, co gorzkie przemija, a świat rozpromienia słońce”.
Podróżowanie
Podróże były wielką pasją Andersena. Mówił: „podróżować, to żyć”. Wysoko cenił rozwój jaki umożliwiała kolej. Zwiedził niemal całą Europę. Najchętniej udawał się do Niemiec i Włoch.
Osiąganie celów
Duńczyk swój sukces zawdzięczał w dużej mierze własnemu uporowi i wierze w siebie. Mówił:
„Nic nie jest zbyt wysoko, aby nie móc tego osiągnąć. Należy tylko wspinać się z uwagą i pewnością".
Dostrzeganie cudów
Andersen potrafił dostrzegać pozytywy nawet w trudnych sytuacjach.
„Cały świat jest serią cudów, ale jesteśmy do nich tak przyzwyczajeni, że nazywamy je zwykłymi rzeczami”.
Zwracał uwagę, aby mieć otwarte oczy, bo to co wyjątkowe jest zaraz obok nas
„Wszystko na co patrzysz może stać się bajką, ze wszystkiego czego dotkniesz możesz wydobyć historię”.
Odnajdywanie szczęścia
Pomimo gorszych momentów i trudnego dzieciństwa, Andersen dostrzegał w swoim życiu wiele szczęścia i dzielił się tym jak je widzieć.
„Szczęście można znaleźć tam, gdzie ludzi zadowala drobiazg, bo kochają i są kochani.”
Zwracał uwagę, że nawet jeśli dotyka nas zło możemy z niego czerpać korzyści.
„Nie możemy oczekiwać wiecznego szczęścia ... doświadczając zła, tak samo jak i dobra stajemy się mądrzejsi.”
Andersen robił to co kochał: tworzył i podróżował. Nie udało mu się odnaleźć miłości swojego życia, ale starał się żyć w pełni.
„Być przydatnym dla świata to jedyny sposób, aby być szczęśliwym.”
Hans Christian Andersen osiągnął to o czym mówił – stał się żywym przykładem, jak ciężką pracą można wiele zdziałać. Jego twórczość i życiorys mogą inspirować do dzisiaj.
