O nic nie błagaj, bo próżne marzenia,
By człowiek uszedł swego przeznaczenia.
Czuję, że się rozpuszczam i znikam,
bo jeśli na świecie nie ma nikogo kto
cię kocha,czy w ogóle istniejesz?
A jednak wszystko, co jest trudne, wymaga od nas dobrania takiego kąta widzenia, z jakiego wydaje się nieduże i lekkie.
To nie huragan zwala nas z nóg ale telefon z wiadomością,że wszystko przepadło.
Lubię myśleć, że ciągle jestem w kimś zakochana. Cóż innego mamy w życiu?
Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.
Zawsze idziemy jakieś drogą. Każda prowadzi gdzieś indziej. Zawsze jest jakaś strata i coś, co zyskujemy. Wybieraj drogę świadomie, a nie dlatego, że tak wypadło.
Każdy z nas umiera, tak jak zawsze umierali. Nikt nie jest wieczny. Młodzi nie zrozumieją tego, aż dojdą do naszego wieku, a wtedy będzie już za późno.
Czasami, Louis, zmarli są lepsi. Ten, kto to powiedział, pewnie miał na myśli, że nie cierpią, nie czują bólu, nie troszczą się o przyszłość.
Jeśli człowiek zamieszka w Biblii, nigdy nie będzie bezdomny.
