Rozważania o życiu

 Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja.

 W grze, jaką prowadzimy, nie możemy
odnieść zwycięstwa. Ale niektóre przegrane
są mimo wszystko lepsze od innych.

 Ludzie zawsze przyrzekają, a potem zamiast spełniać obietnice, wypowiadają kolejne. Wszystko dlatego, że by sobie przypomnieć, trzeba coś powiedzieć. Tylko to pomaga. Przypominać sobie.

 Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.

 Kto zmaga się ze światem, zginąć musi w czasie, by żyć w wieczności.

 Zawsze i wszędzie są sprawy, rzeczy,
zjawiska i istoty, które trzeba rozumieć -
i takie, w które wystarczy tylko wierzyć.

 Przez rodziców i zasrana szkołę człowiek ma później prawie bez przerwy nieczyste sumienie.

 Przyjaźń wcale nie jest nienaruszalną
więzią. Jest raczej jak olbrzymia, piaszczysta
wydma, pozornie potężna i trwała, ale
pewnego dnia budzisz się, a jej już nie ma.

 Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.

 Nauczyłem się nie ufać własnemu sercu. Ale gdy ci się przyglądam i widzę, jak Ty na mnie patrzysz, wiem, że mam rację, że cię kocham. Znów zacząłem sobie ufać.