Trzeba żywić nadzieję, jak długo
się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.
Tylko ludzie znają pojęcie pomyłki. Natura niczego takiego nie rozumie.
Najstraszniejsze są równania z wiadomą, której nie chcemy przyjąć do wiadomości.
Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.
Moje życie to ziemia wyschnięta od słońca i pragnienie morza.
W jednym pytaniu zawierać się może więcej prochu niż w tysiącu odpowiedzi.
I lubię nocą słuchać gwiazd. Są jak pięćset milionów dzwoneczków.
Wszystko jest prawidłowością, nawet przypadek
Dobro musi być świadomym wyborem, a nie jedyną możliwością...
