Największą zaletą moich przodków jest
fakt, że nie żyją. Skromnie, ale dumnie czekam
na moment odziedziczenia tej cechy.
Życie zaczyna się dopiero
jesienią, kiedy robi się chłodniej.
Właśnie to, że mówię
głupstwa, czyni mnie człowiekiem.
Paryż to miasto, gdzie najłatwiej spędzić czas nic nie robiąc.
Brak wyjaśnienia wcale nie
oznacza, że naprawdę go nie
ma. Po prostu trudno je znaleźć.
- A co z tobą? - zapytałem.
- Doskonałości nie da się poprawić, chłopie.
Cztery etapy smutku. Pierwszy to szok.
Potem przyszło zaprzeczenie. To trwało aż do dzisiejszego ranka. Dziś ruszamy do następnego etapu. Gniew. Kiedy nadejdzie pogodzenie się?
Co człowiek myśli to jego sprawa. Ważne jest, co robi.
Czasami wspominanie dobrych chwil jest najboleśniejsze.
Zrozumiałem, że gdy się raz
odejdzie, nie ma już prawdziwego powrotu.
