Nie można przecież wciąż
być uprzejmym i towarzyskim.
Po prostu nie można nadążyć.
Ja tam wyszłabym za siebie bez wahania.
Każdy odpowiada za własne uczucia i nie ma prawa potępiać drugiego.
W ludzkich usiłowania jest tyle wdzięku i zarazem absurdalności.
Przypuszczam, że każda miłość koniec końców schodzi z chmur na ziemię.
(...)i spojrzała na ładny, piętrowy dom tak, jak inni mogliby spojrzeć na pedofila.
Jednak zamiast zmądrzeć, zobaczył Boga.
Żeby nie wiem jak człowiek był twardy,
to z każdego uczucia coś w nim zostaje.
Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.
Bo tak naprawdę każdy z nas pragnie tylko jednego: wiedzieć, że jest dla kogoś ważny,
że bez niego czyjeś życie byłoby uboższe.
