Niespodziewanie jednak świat wyciągnął do mnie ręce i zaprosił do tańca.
Patrzę w jego oczy nieznające smutku i drzwi w moim sercu otwierają się z hukiem.
Moim zdaniem - powiedziała Meredith - ulice w niebie wybrukowane są czekoladą.
Całe moje życie stanowi jeden wielki
wysiłek, by uciec przed banałem egzystencji.
Szukam siły nie po to, by stać
się mocniejsza od innych, ale by zwalczyć swego najgroźniejszego przeciwnika : własne wątpliwości.
Nie obchodzi cię - zapewnił. - Dbasz tylko o swoje puchate, różowe ego.
Naturalność jest także pozą, i to jedną z tych, jakie znam, jedną najbardziej irytującą.
Mało osób ceni
przyjaźń, bo mało osób ją odczuwa.
Teraz jest chwila żeby usiąść i pomyśleć. Zapłakać. A potem znowu się podnieść.
Gdy jest się żywym, większość czasu spędza się na wybaczaniu innym, natomiast w obliczu śmierci należy wybaczyć sobie.
