Nie jestem niczyją własnością. Należę wyłącznie do samego siebie.
Myślę tylko, że ostatecznie lepiej być sangwinikiem, człowiekiem działania - a jeśli już się bawić, to tak, żeby lustra trzaskały.
Ścieżka, którą można wejść na szczyt, jest tą samą, którą się z niego schodzi.
Jestem pewna, że to nie ja piszę swoje życie. Chciałabym umieć je czytać tak, jak jest napisane.
Człowiek bardzo potrzebuje
kogoś, kto go bardzo potrzebuje.
Ideał nigdy nie trwa dłużej niż chwilę.
Pamięć to dziwna rzecz. I czasem jesteśmy skazani na powtarzanie tego, o czym zapomnieliśmy.
Droga jest otwarta.
Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.
Życie jest długie, ale śmierć jeszcze dłuższa.
