Świadomość własnych ograniczeń ratuje życie częściej niż skalpel.
Może zasługiwała na to, żeby o niej zapomniano.
Jednak ja nie potrafiłem o niej zapomnieć.
A może czas istniał tylko wtedy,
gdy byłeś świadkiem jego przemijania?
Każde życie różni się czymś od innego życia. Liczą się wszystkie albo nie liczy się żadne...
Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.
Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.
Od dziecka wiedziałem, że życie nas okalecza. Każdego z nas. Nie da się tego uniknąć. Ale powoli zaczynam się przekonywać, że możemy zostać uzdrowieni. Że nawzajem się uzdrawiamy.
Czas w połączeniu z wyobraźnią to nie zawsze dobry zestaw.
Wolność trzymała mnie za nogi.
Dobre ciasto rozprasza wszystkie smutki. A w każdym razie dobrze znieczula.
