Każda dusza, na ile to możliwe, powinna być szczęśliwa w samotności, zanim pochłonie ją miłość, ponieważ nigdy nie wiadomo, kiedy druga strona odejdzie. To był największy paradoks - dusze potrzebowały siebie nawzajem, ale jednocześnie ważne było, by siebie nie potrzebowały.
Istnieją takie miejsca, które można, a nawet trzeba oglądać w ciemnościach.
Nigdy nie wiadomo, ile czasu ci pozostało. Psychiatria przypominała mu tu domino: całą układankę można było rozbawić jednym niewłaściwym ruchem, jednym złym dniem.
Nie mówcie mi nic o wiośnie, na podobieństwo jesieni stworzony jest człowiek.
Bóg rozliczy mnie na koniec.
Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.
Czasem miłość polega na tym, by pozwolić komuś odejść.
Żyła tym, ponieważ nienawiść była jedynym powodem, dla którego jej serce jeszcze biło.
Być może jesteśmy w tym miejscu, gdzie prawda nie zależy od faktycznych dowodów, ale od tych, którzy mają głos i siłę. Tego mi najbardziej brakuje, poczucia, że prawda jest niezależna, bezstronna.
Źródłem siły nie są możliwości fizyczne. Jest nią niezłomna wola.
