Wybacz mi brak oryginalności, ale nie wszyscy jesteśmy twórcami.
I tak się właśnie kończy
świat. Nie hukiem ale skomleniem.
A tamta chwila była tylko jedna.
Nawet koszmary nocne stały się przewidywalną częścią mojego życia. Zaakceptowałam je. I szłam dalej. Żyłam.
Co dziecko, którym byłeś, pomyślałoby o dorosłym, którym się stałeś?
Chcę wiedzieć, czy zależy ci na mnie samej, a nie tylko na odczuciach, jakie w tobie wzbudzam.
Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.
Nie można przestać kogoś kochać w jeden dzień. To nie takie proste.
Niech będzie, co będzie; czas
wszystko równo w swym unosi pędzie.
Jedna kropla to jeszcze nie ocean, ale bez tej kropli nie byłoby morza.
