Trochę ciebie weszło we mnie na zawsze jak trująca skaza.
Ludzie szczęśliwi stają się
samowystarczalni, oddychają innym
powietrzem i podlegają innym siłom grawitacji.
Chęć uniknięcia bólu nie robi z
ciebie tchórza. Jesteś po prostu człowiekiem.
Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.
Kiedy Bogowie chcą cię
ukarać, spełniają twoje prośby.
Największe wymagania stawia nam ten, który najbardziej nas kocha.
Kłopot ze zjeżdżaniem ze stromego
wzgórza z szybkością osiemdziesięciu
kilometrów na godzinę polega na tym,
że kiedy człowiek zda sobie sprawę z
tego, że to zły pomysł, jest już za późno.
(...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.
Czas jest jak rzeka, która zmywa to, co powierzchowne, lekkie, płytkie; pozostawia tylko to, co prawdziwe, co głębokie, co cenne.
Wszystko, co najbardziej nam się podoba na początku znajomości,
potem najbardziej nas irytuje.
