Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.
Chcę żyć według życiorysu, który chciałabym dla siebie napisać.
Wie pan, dziczeje człowiek, siedzący cały czas w zamknięciu.
Kiedy Bóg zamyka jedne drzwi, natychmiast uchyla któreś z okien.
Na przyszłości nikt jeszcze nie stracił, a przeszłość niejednego już do wiatru wystawiła.
Wszyscy mamy prawo do swoich sekretów.
-To wojna?-zapytał
-Ależ nie, to nasze życie.
Uśmiecham się do niego, zakochana
nieco bardziej niż trzydzieści sekund temu.
Zycie to nie to, co nas spotyka, tylko to, co robimy z tym, co nas spotyka.
Przecież nie możemy dojść do końca, nie zacząwszy.
