Czas jest ułamkiem, którego przegapimy, jeśli nie zdołamy go trzymać, nie przetrzymamy go, jeśli nie zdołamy go zrozumieć, nie zrozumiemy go, jeśli nie doświadczymy go w swoim rytmie.
Cytat z '100 lat samotności' Gabriela Garcíi Márqueza mówi o głębokim zrozumieniu czasu, o tym, że musimy go 'doświadczyć' we własnym rytmie, aby go naprawdę zrozumieć i cenić.
Może ty mi rozwaliłeś świat. A nie wiem, co mógłbym zbudować na jego miejsce.
- Ludzie przyzwyczajają się
do piękna. - Ja się do ciebie jeszcze nie przyzwyczaiłem.
Niektórzy naprawdę są wiernymi towarzyszami, którzy będą przy tobie, nawet gdy osiągniesz najgorsze. Właśnie tacy przyjaciele zasługują na twoje zaufanie.
Wspomnienia odciśnięte na krawędzi obłędu i jawy - tego nie można kupić za żadne pieniądze...
Nic nie może się równać z dotykiem czyichś dłoni na twojej skórze.
Jak się człowiek przyzwyczai, że nie dostaje tego, czego pragnie, to stopniowo sam nie wie już, czego naprawdę chce.
Nigdy nie silę się na wulgarność. Czekam, aż przyjdzie sama.
Z doświadczenia wiem, że ci, którzy
budzą lęk, z reguły wiedzą, co robią.
Jeśli skradnę wam w ciemności całusa, to nic wielkiego. Zrobię to, ponieważ was kocham.
Nawet z własną przeszłością trudno sobie poradzić bez czyjejś pomocy.
