Każdy, kto zachowuje się tak apodyktycznie w drobnych sprawach, musi być słaby.
To, że potrafisz bez
kogoś żyć, nie znaczy, że chcesz.
Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.
Zrozumiałem, że gdy się raz
odejdzie, nie ma już prawdziwego powrotu.
Przystosowanie jest tylko metodą, w żadnym wypadku nie celem.
Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.
Lepiej żyć we wstydzie, niż zginąć dumną.
Ktoś z zewnątrz musi przyjść i podać mi rękę, by wyprowadzić mnie z moich ciemności.
Cztery etapy smutku. Pierwszy to szok.
Potem przyszło zaprzeczenie. To trwało aż do dzisiejszego ranka. Dziś ruszamy do następnego etapu. Gniew. Kiedy nadejdzie pogodzenie się?
Każdy z nas ma wybór. Nikt nie ma prawa nam go odbierać. Nawet z miłości.
