Uderza mnie, jak dziwni potrafią być ludzie. Widujesz ich każdego dnia - wydaje ci się, że ich znasz - a potem okazuje się, że nie znasz ich wcale.
Przyjaciel to ktoś, kto choć na chwilę umie oderwać wzrok od
siebie samego, aby spojrzeć na
mnie. Uważnie. Życzliwie. Łagodnie.
Są rzeczy, których się nie wie. I tylko się wierzy.
Gdy zamykasz się na innych - myślał powoli - sam sobie budujesz klatkę.
Człowiek to ktoś, kto nosi
w sobie coś większego niż on sam.
Trzeba pocałować wiele
żab, nim trafi się na księcia.
Trudne życie to nie kara, tylko zadanie.
To, co najcenniejsze, każdy ma w sobie. W sercu.
Maskowanie się i tajemniczość wydają się konieczne w życiu melancholika.
Może to nie jest pozór. Może
wszystko jest takie, jak wygląda. I to,
czym jesteśmy dla ludzi, jest ważniejsze, niż to, czym jesteśmy we własnych oczach.
