Czas jest cennym skarbem, który posiadamy, ale jest skarbem dziwnym i paradoksalnym. Im więcej z niego marnujemy, tym więcej nam go zostaje.
Jak mam o tobie zapomnieć?
Jesteś częścią mnie. Żeby cię
zapomnieć, musiałabym
zapomnieć o sobie.
(...) wolę zmagać się z angielskim prawem, a nie z własnym sumieniem.
Żeby zdobyć się na takie poświęcenie, na zniknięcie z życia drugiej osoby dla jej dobra, musisz ją kochać naprawdę.
W końcu to nie zmiany łamią
człowiekowi serce, tylko to, co dobrze znane.
Kocham i jestem kochany. To wszystko. Takie proste, takie skomplikowane.
W nieszczęściu nie ma wyboru, trzeba brać, co jest.
Liczą się efekty, staraniami chwalą się tylko nieudacznicy.
Młodość jest jedynym dobrem godnym posiadania.
Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.
