Weź los w swoje ręce, bo inaczej on weźmie cię w swoje.
Tak naprawdę nie wiemy, co się stanie za chwilę, a mimo to idziemy do przodu. Bo mamy zaufanie. Bo mamy wiarę. To jest życie, pełne piękna, ale i niewiadomych.
Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
Wygląda na to, że tylko cierpiąc, potrafimy zobaczyć, co jest naprawdę ważne.
Nadzieja może być bardzo bolesna, jeśli wciąż na nowo doznaje się rozczarowań.
Tęsknota to także forma życia.
Chwila jest piękna, lecz jeszcze piękniejsze jest wspomnienie o niej.
Destrukcja jest formą tworzenia.
Nie da się zmienić przeszłości.
Można jedynie wyciągnąć z niej naukę.
Trudne życie to nie kara, tylko zadanie.
