Smutno mi, Boże. Nie potrafię pogodzić się z tym światem.
Przerażające, że jedna osoba może znaczyć aż tyle.
W naturze rzeczy leży, że ci, którzy zbawiają świat przed pewnym zniszczeniem, nie otrzymują wielkich nagród.
Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować je odganiać. Ale coś zawsze zostaje.
Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.
Nie wolno nie doceniać głupoty rządu.
Nic dziwnego, że zwyciężyłam w igrzyskach. Przyzwoici ludzie nigdy ich nie wygrywają.
Mędrzec w sobie odkrywa przyczynę własnych przywar. Głupiec oskarża o nie innych.
(...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.
Czasem sama się w sobie nie mieszczę.
