Czy jest ktoś, kto się nie kurczy, kiedy wspomina własną przeszłość?
Czuję się jak więzień. I co
z tego, że nie ma krat? Kraty
są we mnie, w mojej głowie
Szczypta prawdy doprawia kłamstwo jak sól.
Bo przecież, jeśli nie popełnię jednego głupstwa, to na pewno popełnię inne.
Uśmiecham się do niego, zakochana
nieco bardziej niż trzydzieści sekund temu.
Nie ma na świecie takiego
leku, który nadałby sens życiu.
Byłam zdrowa. I to było moim największym przekleństwem.
Tymczasem mnie największą radość sprawia nie czyn, lecz poznawanie.
Obcowanie z klasyką na ogół gwarantuje niezłe perwersje.
Odchodzenie zawsze łączy się ze strachem.
