Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
Żeby śmierć można było na raty odespać!
Nieżywi milczą. Żywi nie słyszą. Energia dźwięku rozjaśnia mrok.
Trochę ciebie weszło we mnie na zawsze jak trująca skaza.
Piękni kochają pięknych. Szaleni szalonych. Innych nie kocha nikt.
Myśl ta była jak mała czarna chmurka, której nie chciał rozwiać żaden wiatr.
Tym było moje życie?Pasmem,prób przez które musiałam przejść?
Nic tak nie boli jak cios zadany przez osobę,którą się kocha.
Jeśli spoglądasz w otchłań, pamiętaj, że otchłań także spogląda w ciebie. Otchłań nie jest rajem, ani piekłem, to miejsce pozbawione zarówno boga, jak i diabła. To zimna przestrzeń próżni, której nie jesteśmy w stanie zrozumieć.
Żałoba to dom, który znika ilekroć ktoś zapuka do drzwi, dom, który wzlatuje w powietrze przy najlżejszym powiewie, który wkopuje się w ziemię, kiedy wszyscy śpią
