Cytat o życiu i sztuce od Witolda Gombrowicza

 Ostatecznie żyjemy po
to, aby zapewniać rozrywkę
sąsiadom i sami ich wyśmiewać.

 Trudno ocenić piękno świata, kiedy się wątpi w samą jego wartość.

 Potrzebujesz przyjaciela - jak każdy.

 (...) znów przypłynęła do mnie fala wielkiej tęsknoty za tobą i od kilku dni paraliżuje mnie i nie daje o niczym innym myśleć. Tu kiedyś wypadł mi talerz z rąk, bo nagle zjawiłeś się w moich oczach. A wczoraj, wyobraź sobie, założyłam bluzkę na lewą stronę. I przecież przeglądałam się w lustrze przed wyjściem. Ale jakbym nie widziała w nim siebie.

 Wytrzymasz - powiedział. - Nawet
wyobrażenia nie masz, ile można wytrzymać.

 Jeśli dojdziesz do ładu z własnym
wnętrzem, wówczas to, co zewnętrzne,
samo się ułoży. Rzeczywistość pierwotna tkwi
wewnątrz, a zewnętrzna jest wobec niej wtórna.

 Uczucia są jak woda,zawsze dopasowują się do otoczenia.

 Praca jest przereklamowana.

 Nie ma nic równie przerażającego... ani upokarzającego, jak kochanie kogoś, kto już cię nie kocha.

 I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.