Cytat z „Krótkiej historii czasu”

 Czasem dostaje wrażenia, że moje życie toczy się równolegle do wszechświata, ale w zupełnie innym rytmie, w nieosiągalnym wymiarze, gdzie czas jest nieważne.

 Wielkie marzenia pozwalały uporać się z rzeczywistością.

 Straszliwa samotność znalazła ujście w gorących łzach...

 Albowiem tak do mnie mówi
sprawiedliwość: „Ludzie nie są równi".

 Rzeczywistość pełna jest znaków, tylko trzeba je umieć odczytywać.

 Nie wszystkie baśnie kończą się szczęśliwie...

 Nie wierzyła już wyłącznie w ten świat. On jest tylko mitem, snem.

 Moją klęską nie jest samotność, lecz poczucie samotności.

 Nie jesteśmy istotami, które żyją i będą musiały pewnego dnia umrzeć, lecz istotami, które umierają i mają jeszcze pewien czas do życia.

 Jest dosyć cierpienia w jednej uliczce Londynu by wykazać, że Bóg nie kocha człowieka.