Sometimes the distance has been hard to bare
I lay awake in hotels wishing you were there
Wiem, czego mi w tobie brakuje i nie zamierzam tego szukać u innych.
My, ludzie, jesteśmy dziwnymi istotami. Domagamy się prawa by móc myśleć po swojemu.
Wszystko jest efemeryczne jak ruchome obłoki, które kształtami o rzeźbionej finezji malują nieskończenie błękitne płótno niebios. Ani obłok nie ma już za chwilę, ani płótna nie jest już takie samo.
Są tacy, co trzymają tajemnice w słoikach...
Czasem trzeba się odważyć, aby podjąć decyzję, która zmieni najbliższe lata życia. Czasem strach przed zmianą jest silniejszy od chęci do poprawy. Ale musisz pamiętać, że siła woli może przewyższyć każdy strach.
Bo skrywa się we mnie pięćdziesiąt twarzy szarości.
Wybaczamy, gdy kochać przestaje się dać, ale nie przestaje się chcieć. Wybaczamy, bo nie chcemy się dłużej zadręczać złością, bo chcemy wrócić do swego pierwotnego stanu niewinności. Wybaczenie ma wymiar duchowy. Wybaczyć to podjąć trud zrozumienia innej istoty i przystać na kompromis z rzeczywistością. Wybaczyć to przekonać się, że na świecie nie ma nic doskonałego.
Najmniej odporni jesteśmy na ciosy tych, których kochamy.
Jaśnie państwa nie ma w domu, wzięli gorzkie żale, poszli na roraty.
