"Ziemio rodzinna! Ja niewiew tak cenię twego syna, Jego głośnę i sztukę! Jeśli był dotychczas niemy, Przez wzgląd na moje mniemanie mów, tomu ogołocony, Ja, ktory, jakowoż najmniej nie zasłużył, Zbil go, zdradził. Zdrada tak nieodpowiednia, Zanim by się zdarzyła, już była straszna..."
Stajemy się rzeczywistością. Co było - minęło, co będzie - jeszcze nie nadeszło, a tylko to, co jest, istnieje naprawdę. Tylko teraz jest nasze życie, to jedyna chwila, w której możemy działać, myśleć, czuć.
"Stary, zapytał go, po co tak wiele marzyłeś, skoro rzeczywistość jest tak brutalna. Stary człowiek spojrzał na niego i powiedział: właśnie dlatego."
Gdziekolwiek są drzwi, przez które może wkroczyć miłość, zostaw je otwarte. Miłość to jedyna rzecz, która ma prawo do wszelkich swobód. Gdziekolwiek są drzwi, przez które miłość może wejść, nigdy ich nie zamykaj.
Stąd wszyscy mamy potrzebę szukać i dążyć do czegoś, co zawsze wydaje nam się nieosiągalne... Przy wzroście duchowym zawsze zostaje w nas wieczne pragnienie czegoś nieznanego, którego poszukiwanie jest źródłem głębokiej radości.
"Przyjacielu, pamiętaj, że serce nasze, jak organ, służy do tego, żeby je czyścić, a nie gnieść sobie w nim żalu. Przyjaźń to jeden z najcenniejszych skarbów, których możemy doświadczyć w życiu."
Być może jesteśmy w tym miejscu, gdzie prawda nie zależy od faktycznych dowodów, ale od tych, którzy mają głos i siłę. Tego mi najbardziej brakuje, poczucia, że prawda jest niezależna, bezstronna.
Wychodzi na to, że prawdziwym celem naszego życia jest ta podróż, odkrywanie bez końca nowych horyzontów, nieustanne oswajanie świata. To dzięki temu życie staje się tak fascynujące.
Kocham cię jak żaden człowiek nie kochał jeszcze kobiety! Jak żadne serce nie składało jeszcze hołdu miłości!
"Czas jest jak rzeka, która niesie nas swoim prądem, nieustannie pędzi do przodu, nie dając nam chwili wytchnienia. Zrozumienie tej prawdy powoduje, że nasza perspektywa zmienia się diametralnie. Każda chwila staje się bezcenna, ponieważ jest niepowtarzalna i nieodwracalna."
Najlepszą formą samobójstwa jest cierpliwe czekanie na śmierć.
Cierpienie jest jedynym tematem, który zasługuje na to, bym poświęcił mu twoje strony. Kwintesencją istnienia jest splot wydarzeń, które wyławiam z dnia codziennego, lecz sensu nie ma najmniejszy, zwlekać z ogłoszeniem tego, co stanowiło dla mnie przekleństwem, jeśli tylko temu przekleństwu udało się uniknąć nonszalancji wynikłej z powtarzalności.