Zrzucał przed nią kolejne maski i stawał się coraz bardziej odsłonięty, a przez to narażony na chłód i kanciastość świata. Trzeba go więc było bronić, ochraniać, ogrzewać słowami i własnym oddechem...
Bolą mnie różne nienazwane.
Nie mogę uwierzyć, że tak normalnie wyglądam na zewnątrz, choć w środku mam kompletne pobojowisko.
Czasami nie trzeba czegoś widzieć, żeby wiedzieć, że istnieje.
Podróż, której końca człowiek nie pragnie, zawsze przebiega szybko.
(...) niepodążenie za nią jest najtrudniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiłem.
Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.
Z doświadczenia wiem, że ci, którzy budzą lęk, z reguły wiedzą, co robią.
Uch, ty durny, wierz dalej w szkolne mądrości, zobaczymy, jak daleko w życiu zajdziesz!
Nie pytaj siebie, czego potrzebuje świat. Zapytaj się, co dodaje Ci sił i podążaj za tym. Bo tego właśnie świat potrzebuje: ludzi, którzy są pełni sił.
Nie mogłam uwierzyć, że kiedyś mogłam bez niego żyć.
